ಮುಂಜಾನೆ ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ.
ಮನಸ್ಸು ಪರಮಾತ್ಮನಲ್ಲೇ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿತ್ತು.
ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕಣ್ಮುಂದೆ ಪರಮಾತ್ಮ ಬಂದು ನಿಂತ ಅನುಭವವಾಯ್ತು.
ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ದೇವರ ದರ್ಶನಭಾಗ್ಯದ ಆ ಅನುಭವವನ್ನು ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆಲ್ಲಾ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಯಕೆ ಆಯ್ತು.
ಬೇಡ ಸುಮ್ನಿರು ಅಂತ ನನಗೆ ನಾನೇ ಅಂದೆ.
ಮತ್ತದೇ ಬಯಕೆ.
ಮತ್ತದೇ ನಿಯಂತ್ರಣ.
ಬಯಕೆ ಉತ್ಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಯ್ತು.
ಕಣ್ಣುಬಿಟ್ಟರೆ ಪರಮಾತ್ಮ ಅದೃಶ್ಯರಾಗಬಹುದು ಅನ್ನುವ ಭಯದಿಂದ,
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೇ ಮೊಬೈಲ್ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಪರಮಾತ್ಮನ ಬಳಿನಿಂತು ಒಂದು ಸೆಲ್ಫೀಫೋಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದೆ.
“ತುಂಬಾ ತುಂಬಾ ಧನ್ಯವಾದಗಳು ದೇವರೇ” ಎಂದು ಹೇಳಿ “ಹೋ… ” ಎಂದು ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚಾಡಿದೆ.
ನನ್ನ ಮೈದಡವಿದ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ,
“ಏನ್ರೀ ವಾಕಿಂಗ್ ಹೋಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ವಾ ಇವತ್ತು? ಅಲಾರ್ಮ್ ಆಗಿ ಐದು ನಿಮಿಷಗಳಾಗಿವೆ”.
“ಉಫ್ … ಇದೇನು ಕನಸಾ …? ಸರಿ ಹೋಗ್ತೇನೆ ಕಣೇ…!
ಎಂದು ವಟಗುಟ್ಟುತ್ತಾ ಎದ್ದು ಹೊರಟೆ.